Cebrail as’ın yeryüzüne inişiyle ilgili Kutsal kitabımız Kur’an’da vahyedilmeyen, ancak peygamberin söylediği rivayet edilen bir hikaye vardır. Doğru mudur, değil midir, onu hikayeden sonra inceleyeceğiz. Önce hikayeyi bir okuyalım:

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cebrail (as) a sordu: “Ey Cebrail! Hiç 7 kat semadan yeryüzüne korku ve dehşet içinde hızlıca indin mi?”

Cebrail: “Evet Ya Muhammed 3 kez dediğin şekilde indiğim oldu.”

Bunun üzerine Peygamber Efendimiz(sav) sordu : “Nasıl oldu anlat?”

“Birincisi” dedi Cebrail (as) ;

“H.Z.İbrahim ateşe atılırken Allah (cc) bana dedi ki : Sor bakalım İbrahim’in bizden bi dileği var mıdır? O sırada ibrahim ateşe atılmış şekilde havada ilerliyordu. (o zaman mancılık yöntemiyle ateşe atmışlardı İbrahim Peygamberi) Hemen süratle indim yeryüzüne ve İbrahim e sordum ; Var mıdır Rabbinden istediğin birşey?”

İbrahim peygamber cevapladı: “Çekil çekil! Rabbim’den geldiyse başım üstüne.”

Bunun üzerine Yaradan emretti: “Ey ateş, İbrahim’ karşı serin ve selamet ol!”

Peygamber Efendimiz(sav): “Ya ikincisi?” diye sordu Cebrail(as)’e.

Cebrail (as) :

“Yine İbrahim oğlu İsmail’i kurban edeceğinde bıçağın keskin yerini değil sırt tarafını İsmail’in boğazına sürtüyordu kesmek için tam farkına vardı ve bıçağı ters çevirip İsmail’in boğazına değdireceği sıra Rabbim emretti;

Yetiş Cebrail al şu iki koçu İbrahim bunları kurban etsin” dedi.

“İşte o sırada çok korktum yetişemeyeceğim diye ama şükürler olsun yetiştim.”

Peygamber Efendimiz(sav) sordu : “Ya üçüncüsü Cebrail onu da anlat.”

Cebrail (as) : “Ya Rasulallah onu ne sen sor ne ben söyleyeyim. Rabbime en yakın olduğum yerdeydim. Kendi mekanımda ve 7 kat semanın en tepesi denebilir. Sen Uhud savaşındaydın ve savaş sırasında darbe aldın. Darbe alınca miğferinin demiri yanağına battı. Ashab geldi yanına ve sana olan terbiyesinden dolayı o demiri eliyle değil de ağzıyla yanağından hafifçe çekti çıkardı. İşte tam o sırada yanağından süzülen bir damla kan yere düştü düşecek. Alemlerin Rabbi şöyle dedi: Yetiş Ey Cebrail! Eğer Resulümün kanı yere düşerse andolsun ki yerde ve gökte bir tek canlı bırakmam.”

Cebrail (as): “İşte o anda tüm gücümle yeryüzüne Uhud’a yöneldim. O kadar hızla indim ki yanağından süzülen kan tam yere damlamak üzereyken yetiştim ve kanadımın üzerine düşürdüm. Hamd olsun Rabbime…”

Evet arkadaşlar, peygamber efendimizin Allah katında ne kadar değerli bir insan olduğunu anlatan ve dinleyince insanın hoşuna giden güzel bir hikâye. Fakat ne yazık ki hidayet rehberimiz Kur’an ile çelişen, dolayısı ile de eleştirmek zorunda kaldığımız bazı noktaları var. Gelin bunları teker teker inceleyelim:

Öncelikle Kur’an’a göre Allah peygamberlerinden hiçbirisini birbirinden ayırmaz.

Saffat 181: “Gönderilmiş bütün peygamberlere selam olsun.” 

Bakara 136: “Deyin ki: Biz Allah’a, bize indiri­lene (Kur’an’a), İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve Yakuboğullarına indirilene, Mûsâ ve İsa’ya verilen (Tevrat ve İncil) ile bütün diğer pey­gamberlere Rab’lerinden verilene iman ettik. Onlardan hiçbirini diğerinden ayırt etmeyiz ve biz O’na teslim olmuş kimseleriz.”  

Bakara 285: “Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene iman etti, mü’minler de (iman etti­ler). Her biri; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman ettiler ve şöyle dedi­ler: ‘Onun peygamberlerinden hiçbirini (diğe­rinden) ayırt etmeyiz.”

Ayetlerden de anlayacağınız üzere, Allah nebilerinden hiçbirini bir diğerinden ayırmamıştır. Bu nedenledir ki, Allah göndermiş olduğu tüm nebilerine Cebrail as ile bir kitap vahyetmiştir.

“En’âm 89: “Onlar kendilerine kitap, hikmet ve nebilik verdiğimiz kimselerdir.”  

 Ali-İmran 81: “Allah nebilerden şöyle söz al­mıştı: ‘Size kitap ve hikmet verdim.” 

 Nisa 163: “Biz Nûh’a ve ondan sonra gelen nebilere vahyettiğimiz gibi, sana da vah­yettik. İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a, torunlarına, İsa’ya, Eyüp’e, Yûnus’a, Hârûn’a ve Süleyman’a da vahyetmiştik. Davûd’a da Zebûr vermiştik.”  

Peki o halde nasıl oluyor da Allah’ın tüm nebilerine aynı vahyi taşıyıp, onların kitap sahibi olmasını sağlayan Cebrail as, sadece Hz.Muhammed için yeryüzüne en hızlı bir şekilde iniyor? Hz. Muhammed Allah’ın nebisi de diğerleri değil mi?

Demek ki Allah bazı peygamberlerini hiç umursamamış olacak ki, İsrailoğulları kendilerine gönderilen ve hoşlarına gitmeyen şeyleri söyleyen Allah’ın resullerini öldürebilmişler.

Bakara 87: “Size ne zaman bir elçi, hoşunuza gitmeyen bir şey getirse, kibirlenip (onların) bir kısmını yalanlayıp bir kısmını da öldürmediniz mi?” (Zekeriya, Şuayb, Yahya gibi…)

Demek ki Allah Cebrail’e “Yetiş Cebrail, resulümü öldürüyorlar, resulümü krtar” dememiş. Ya da dediyse de Cebrail as. onları kurtarmaya yetişememiş.

Demek ki o peygamberlerin kanı Hz.Muhammed’in kanı kadar değerli değilmiş ki, insanlar o peygamberleri öldürdükleri için Allah onlara hiçbir şey yapmamış. Hatta onların kanı ve canı o kadar değersizmiş ki,   Allah peygamberlerini öldüren İsrailoğulları’nı yaşatmış, alemlere üstün kılmış ve dünya hakimiyeti vermiş…

Yahu arkadaşlar, sizce böyle bir şey olabilir mi? Allah Hz.Muhammed’in yanağından damlayan sadece bir damla kan için yerde ve gökte hiçbir canlı bırakmam diyecek, ama diğer peygamberleri öldürülürken hiçbir şey demeden sessizce oturup izleyecek ve herkesin yaşamasına izin verecek… Böyle bir şey olamaz…

Arkadaşlar, Allah, Rum 32 ayetinde “Dinlerini parçalayan ve gruplara ayrılanlardan olmayın! Her bir grup, kendinde olan ile sevinip böbürlenmektedir” dediği insanlar gibi, dinini Yahudilik, Hristiyanlık, Müslümanlık diye gruplara ayıran, gönderdiği dinler ve peygamberler arasında ayrımcılık yapan bir ilah olabilir mi? Olamaz öyle değil mi? Olamaz çünkü Allah katında tek bir din vardır o da İslam’dır. Dolayısı ile gönderdiği tüm peygamberler de İslam peygamberidir. Hepsi Müslümandır ve İslam’ı tebliğ etmiştir.

Bakara 133: “Yoksa siz de olaya şahit mi oldunuz; Yakub’a ölüm hali gelip çattığı zaman, oğullarına; ‘Benden sonra neye ibadet edeceksiniz?’ dediği zaman, oğulları, ‘Senin Allah’ına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak’ın Allah’ına, tek olan o Allah’a ibadet edeceğiz. Biz ancak O’na boyun eğen Müslümanlarız.’ dediler.”

 Ali-İmran 67: “İbrahim ne Yahudi idi ne de Hıristiyan. Fakat o, hanif (Allah’ı bir tanıyan, hakka yönelen) bir müslümandı. Allah’a ortak koşanlardan da değildi.”

Sevgili arkadaşlar, Allah insanların yapmış olduklarını ve yapacaklarını en iyi bilen, kalplerde gizli olanı en iyi bilen değil mi? Bir odada 2 kişi varsa üçüncüsü O değil mi? Onun haberi olmadan bir yaprak bile düşmezken, Allah insanların peygamberlerini öldüreceklerinden habersiz mi de son anda “yetiş ya Cebrail kurtar” diyor? Allah bu kadar aciz mi de son anda “yetiş ya Cebrail kurtar” diyor?

Allah Hz İbrahim’in ne yapacağından son ana kadar habersiz miydi de “Yetiş Cebrail, al şu iki koçu İbrahim’i kurtar” diyor? O zaten kimin ne yapacağını, nasıl davranacağını çok iyi biliyor. Hepimiz anbean gözetleniyoruz. Hepimizi koruyan bir ruh var. Hepimizi izleyen, koruyan, yapıp ettiklerimizi kayıt altına alan melekler var. Melekleri de geçtim hepimizi koruyan, gözetleyen bir Allah var! Bu Allah Hz.İbrahim’i ve Hz.Muhammed’i kurtarabildi de, diğer öldürülen peygamberlerini kurtarmaktan aciz ve çaresiz mi kaldı? Cebrail as onlar için yeterince hızlı inemedi mi? Onların katledilmesini engellmekten aciz mi kaldı?

Allah yetiş demişmiş. Allah bir şey istediği zaman ona ol der ve o da hemen oluverir, yetişmek ne demek?

Bakara 117: “O bir şeyi dilediğinde ona sadece «Ol!» der, o da hemen oluverir.”

Bu ne kitaba, ne de onunla amel eden peygamberimize uymayan hadisi ortaya atan kişi, Kur’an yerine dinde ne ile hüküm veriyordu, Allah’ı ne zannediyordu ki, Allah’ı ve meleklerini böyle aciz gösterebilmiş hayret ettim doğrusu…

O yüzden diyeceğim kıymetli arkadaşlar, rabbiniz, dininiz ve peygamberiniz hakkında doğru bilgiyi edinebilmek, hak ile batılı birbirinden ayırt edebilmek, doğru olan bilgi ile din diye amel edebilmek ve Allah’ın hidayetine ulaşabilmek için lütfen Allah rızası için kendi öz dilinizde Kur’an okuyunuz. Onun ile amel ediniz. Bir başka yazıda görüşmek dileklerimle.  Allah’a ısmarladık…

Araf 3: “Rabbinizden size indirilen Kur’an’a uyun. Onu bırakıp başka dostlara uymayın.”

İbrahim 1: “Bu Kur’an, Rablerinin izniyle in­sanları karanlıklardan aydınlığa, mutlak güç sahibi ve övgüye layık, göklerdeki ve yerdeki her şey kendisine ait olan Allah’ın yoluna çıkarman için sana indirdiğimiz bir kitaptır.”  

Kamer 17, 22, 32, 40: “Andolsun biz, Kur’anı düşünüp öğüt almak için kolaylaştırdık. Var mı düşünüp öğüt alan?”

Sadakallahül Azim…

Cüneyt Aktan, 2 Ocak 2017